De meeste kinderen vinden het leuk om met kleuren te spelen.
Tekenen, krijten, met verf kliederen lijkt voor een kind een logische manier om zijn kijk op de wereld te verbeelden.
Ergens onderweg in onze ontwikkeling verdwijnt de lust tot creëren. Meestal, omdat we vinden, dat het ergens op moet lijken. Die eis vereist oefening en vaardigheid. En dus verliezen de meeste mensen onder tijdsdruk en de waan van alledag.
Zelf heb ik het bezig zijn met etsen (en nu ook schilderen) herontdekt en kan uren lang stoeien met een etsplaat, de kleurkeuzes en afdrukken.
Ik bezoek regelmatig exposities in verschillende musea. Soms valt het tegen, maar meestal zie ik een aantal werken die mij weer stimuleren door te gaan. Natuurlijk ken ik de beperkingen van mijn talent, maar het proces op zich is boeiend genoeg. En ik word er rustig van.
Maar er is meer in musea. Kijk ook eens naar de samenstelling van een expositie. De keuze van lijsten, welke werken hangen bij elkaar, de doorkijkjes naar andere zalen, de andere bezoekers,
de vaak prachtige lichtval enz.
Hier een ruimte in het Stedelijk Museum in Amsterdam, bijna al kunst op zich.
