Arjan Postma noemt ze de aller stoerste beesten van de polder, de hazen. In zijn lezenswaardige boekje ‘Buiten’ licht hij dat toe.
Hazen leven namelijk zonder enige beschutting in het natte, open veld. Ze hebben geen hol, maar een ‘leger’, een ondiep kuiltje achter een graspol. Ze zijn dan ook niet erg plaatsgebonden, maar zwerven vrij door de polder. Sloten springen ze over of ze zwemmen naar de overkant.
De jongen worden in zo’n leger geworpen en blijven daar rustig liggen. Ze geven geen geur af en hebben een uitstekende schutkleur. Moeder gaat vervolgens op pad en komt enkele keren per dag terug om ze te zogen. Als je een jonge haas ziet, dan rustig laten liggen en vooral niet aanraken! Hazen werpen 3 tot 4 keer per jaar.
De bescherming van hazen tegen roofdieren is vooral hun snelheid en wendbaarheid. Ze halen wel 70 km per uur en kunnen in volle vaart haakse bochten maken, wat een vos of een hond echt niet kan.
In de paartijd (januari tot april) vechten de mannetjes (rammelaars) om vruchtbare vrouwtjes. Het kan er dan heet aan toe gaan. Hazen kunnen hard boksen en bijten.
In het late voorjaar kun je veel hazen met gehavende oren waarnemen.
De benaming ‘stoere polderbewoner’ is dan ook zeer terecht.
