Het is begin augustus als ik varend door het Wormer- en Jisperveld het gouden avondlicht door een veldje met uitgebloeide distels zie schijnen. Het gouden licht en fantastische structuren! Natuurlijk kan ik de verleiding niet weerstaan en ga aan land. De macrolens op de camera en het geheel op me in laten werken. Rustig kijken, verplaatsen, keuzes maken.
Kies ik voor het drukke geheel, pak ik er één distelkop uit, of kies ik voor nog verder inzoomen? Licht erop, half tegenlicht of geheel in tegenlicht? Maar vooral de keuze van de achtergrond, waar soms een plant moet worden weggebogen op een ongestoorde achtergrond te krijgen. Zoeken, kijken, zien en knippen.
Ik mijmer over de kleine parachuutjes aan de zaden die voor de verspreiding van de distels zorgen. Zwevend op de wind naar een door het toeval bepaald plekje om daar het volgend voorjaar te ontkiemen. Veel zaden zullen geen geschikte plek vinden of ten onder gaan aan concurrerende soorten, maar enkele zullen overleven en zullen over één of twee jaar nieuwe planten worden.
Ik maak ongeveer dertig foto’s die allemaal verschillend zijn. Merkwaardig genoeg zie ik in het veld niet welke de beste is. Dit keer valt de keuze op een enkele pluizenkop.
