Dit jaar is door Vogelbescherming Nederland benoemd als ‘Jaar van de Torenvalk’.
Het had ook het jaar van menig andere vogelsoort kunnen zijn, die in aantallen afnemen door gebrek aan voedsel en/of afnemende broedgelegenheid.
Intensivering van de landbouw en veeteelt gaat nu eenmaal voor en de overgebleven restjes aan natuur worden steeds kleiner.
Ik wil hier twee andere aspecten van de torenvalk belichten.
Ten eerste de gespreide leeftijden van de jongen. Zoals (alle?) roofvogels beginnen torenvalken direct met broeden, zodat het eerste ei veel eerder uitkomt dan het laatste. Ik was eens mee met een vogelringer bij een torenvalkenkast. Het laatste kuiken heb ik gefotografeerd op een tafel, terwijl het oudste jong al bijna vlieg-vlug was! De laatste twee van de 6 kuikens hebben het niet gehaald. Alleen bij extreem veel voedselaanbod zouden ze een kans hebben gehad.
Ten tweede is er het fenomenale vermogen van torenvalken om tijdens het bidden de kop stil te houden. Iedereen kent wel een filmpje van een biddende torenvalk met zijwind. Het lichaam beweegt door de wind, maar de kop staat strak en blijft gefocust op de prooi, alsof een gyroscoop is ingebouwd. Wonderbaarlijk!
Eens te meer een uitnodiging om goed en langer te kijken naast het tellen.
